[vc_row][vc_column][vc_column_text]
عملیات حرارتی
(به انگلیسی: Heat Treatment) گرمایش و خنککاری کنترلشده مواد برای تغییرساختار و ویژگی آنها است. از آنجایی که توسط عملیات حرارتی میتوان هم خواص فیزیکی و هم خواص مکانیکی مواد را تغییر داد (برای مثال: استحکام،سفتی،قابلیت ماشین کاری،مقاومت به سایش و مقاومت به خوردگی) و از آنجایی که این تغییر در خواص باعث تغییر خاصی در شکل قطعات نمیشود، عملیات حرارتی یکی از مهمترین و پرکاربردترین فرایندهای صنعتی است.
عملیات حرارتی فولادها
سختی و دیگر خواص مکانیکی بسیاری از فولادها و برخی فلزات غیرآهنی را میتوان توسط عملیات حرارتی تغییر داد. فولاد،آلیاژی ساخته شده از آهن و کربن است. درصد جرمی کربن تعیینکننده قابلیت انجام عملیات حرارتی بر روی فولادها است. فولادهای کم-کربن حاوی ۰٫۰۳ تا ۰٫۳ درصد کربن، فولادهای کربن-متوسط حاوی ۰٫۳۵ تا ۰٫۵۵ درصد کربن و فولادهای پر-کربن حاوی ۰٫۶ تا ۱٫۵ درصد کربن هستند (چدنها حاوی بیش از ۲٪ کربن هستند). هرچه کربن فولاد بیشتر باشد قابلیت سختکاری آن بیشتر میشود. فولادهای کم-کربن حاوی مقدار کافی برای سختکاری مؤثر نیستند و باید از روشهای دیگری برای افزایش سختی سطح آنها استفاده کرد. فولادهای کربن-متوسط و پر-کربن را میتوان با روشهای مناسب سختکاری کامل کرد. (“سختکاری کامل” یا Through hardening به معنای سختکاری قطعه تا عمق کامل آن میباشد و در مقابل “سختکاری پوسته” یا Case Hardenning قرار دارد).عمق سختکاری به میزان عناصر آلیاژی آن بستگی دارد.
[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
بدون دیدگاه